இடைத்தேர்தல் என்னும் குதூகலம்

இடைத்தேர்தல்கள் தமிழ்நாட்டின் அரசியல் பண்பாட்டில் முக்கியமான நிகழ்வுகள். அப்படியான இடைத்தேர்தல்கள் இரண்டைப் பக்கத்தில் பார்த்து எழுதியதுண்டு. இடைத்தேர்தல் நடந்த (2003) சாத்தான்குளம் தொகுதியைச் செல்லக்குட்டி எனச் சொல்லிக் குதூகலப்படுத்தினார் அப்போதைய முதல்வர் ஜெயலலிதா.
ஆறு ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர்(2009) தனித்துவமான தேர்தல் பார்முலாவை உருவாக்கித் திருமங்கலம் இடைத்தேர்தலில் வெற்றிபெற்றது திராவிட முன்னேற்றக்கழகம். அப்போது எழுதிய கட்டுரைகள் இவை.

செல்லக்குட்டிகளும் சுட்டிப்பையன்களும்

சாத்தான்குளம் இடைத்தோ்தலுக்காக நான்கு நாட்கள் தங்கித் தீவிரப் பிரச்சாரம் செய்துகொண்டிருந்தார் ஜெயலலிதா. கிராமம் கிராமமாகச் சென்று வாக்குறுதிகளையும் உடனடிப் பயன்களையும் வழங்கிக் கொண்டிருந்தார். அவரது அமைச்சரவை சகாக்களும் இரவு பகல் பாராது அயராது உழைத்துக் கொண்டிருந்தனா். அம்மா ஆறுமுகனேரியில் தனியார் விருந்தில்லத்தில் தங்கியிருக்க, தொண்டா்களும் பிரமுகா்களும் திருநெல்வேலி - பாளையங்கோட்டை எனப் பக்கத்தது நகரங்களில் தங்கிப் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தனா். நான் குடியிருக்கும் வீடு திருநெல்வேலி - சாத்தான்குளம் போகும் பாதையில் தான் இருக்கிறது. அந்தப் பத்து நாள் பரபரப்பு எங்கள் சாலையிலேயே இருந்தது.
அந்தச் சாலையிலிருந்து ரோட்டோரத்துப் புரோட்டாக் கடைகள் இரவு பத்து மணிக்கு மேல் அதிகம் பரபரப்படைந்தன. கொடிகள் கட்டிய புதுவகைக் கார்களும் வேஷ்டிகளை மடித்துக்கட்டிய மனிதா்களுமாக அவா்கள் முகத்தில் ‘வெற்றி உறுதி‘ என்ற மதிப்பெல்லாம் இல்லை. முதல்வா் ஜெயலலிதா வரும்பொழுது கூட்டம் காண்பிக்க வேண்டும் என்ற ஆர்வம் இருந்தது. அதற்கான திட்டமிடல்கள் இருந்தன. கரகாட்டக்காரா்கள், ராஜாராணி ஆட்டக்காரா்கள், கரடி - புலி வேஷக்காரா்கள் எனச் சம்பளம் கொடுத்து அழைத்து வரப்பட்ட தொழில்முறைக் கலைஞா்களை எப்படி வேலைவாங்குவது என்ற யோசனைகள் இருந்தன. இவ்வகை ஆட்டங்களைப் பார்ப்பதற்கான பார்வையாளா்களும்கூட சம்பளம் கொடுத்து அழைத்து வரப்பட்டவா்களே எனப் பத்திரிகைகள் எழுதிக்கொண்டிருந்தன.
பத்திரிகைகள் இதை மட்டுமே எழுதவில்லை. சாத்தான்குளத்தில் அ.இ.அ.தி.மு.க தோல்வியடைந்து விடுவதற்கான காரணங்கள் ஏராளமாக உண்டு என்பதாகக்கூட எழுதின. 

சாதிக் கணக்குகள், மதக்கணக்குகள், படித்தவா்கள் எண்ணிக்கை, எனப் புள்ளி விவரங்களைக் காட்டின. சில பத்திரிகைகள், நேரடி சா்வே, பருந்து பார்வை குமுறல் ரிப்போர்ட், கொந்தளிப்பு, ஆக்‌ஷன் எனத் தலைப்பிட்டு எழுதின. வேறு சில பத்திரிகைகள், தனியார் தொலைக்காட்சிகள் அத்துமீறல்கள், அரசுத் துறையின் துஷ்பிரயோகம், விதிமீறல்கள் தோ்தல் கமிஷனின் கண்காணிப்பு, கண்டனங்கள் எனக் காட்டிக் கொண்டிருந்தன. வீட்டிலிருந்தபடியே இவற்றையெல்லாம் வாசித்தும், கேட்டும், பார்த்தும் ரசித்துக் கொண்டிருக்கும் நடுத்தர வா்க்கத்து மக்கள் சாத்தான்குளம் இடைத் தேர்தலில் ஜெயலலிதாவுக்குச் சரியான அடி கிடைக்கப்போகிறது எனக் கருத்தை உருவாக்கிக் கொண்டார்கள். ஆனால் தோ்தல் முடிவு அப்படி இருக்கவில்லை. உருவாக்கப்பட்ட கருத்துகள் புஸ்வாணமாகி பொய்த்துப் போய்விட்டன.

ஜெயலலிதாவின் முயற்சி திருவினையாகிவிட்டது. ஆம், அய்யன் திருவள்ளுவன் சொன்னதுதான்,
‘முயற்சி திருவினை ஆக்கும்; முயற்றின்மை
இன்மை புகுத்தி விடும்.‘
சாத்தான்குளம் இடைத்தோ்தலில் முதல்வர் ஜெயலலிதா செய்த அளவு வேறொருவா் முயற்சி செய்யவில்லை என்பது நூறு சதவீதம் உண்மை. அவரது முயற்சிகளுக்கெதிரான அவநம்பிக்கைகள் எண்ணிக்கையற்றுப் பெருகிப் பரவும் சூழ்நிலையிலும், மிகுந்த நம்பிக்கையோடு அவா் செய்த முயற்சிகள் வெற்றி அடைகின்றன. அவரது கட்சிக்காரா்கள் யாருக்கேனும் இந்த நம்பிக்கைகள் இருக்கின்றனவா? என்று கேட்டால் இல்லை என்றே தோன்றுகிறது. அ.இ.அ.தி.மு.க. வின் வெற்றிகளுக்கு அவா் ஒருவரின் அயராத உழைப்பும் தளராத நம்பிக்கைகளுமே காரணங்களாக இருக்கின்றன. அந்தப் பிடிவாதம்தான் அவரைத் தலைவியாக ஆக்கி இருக்கிறது என்று நினைக்கத் தோன்றுகிறது. அவரது தோல்வியை விரும்புகின்றவா்களின் மகிழ்ச்சி, கருத்துக்களால் உண்டாக்கப்படுகின்றது; அவரது வெற்றியை நேசிப்பவா்களின் மகிழ்ச்சியோ மதுக்கோப்பைகளின் உரசல் ஒலியில் பிறப்பெடுக்கின்றது.

கருத்துகள் விவாதிப்பதற்கானவை; தா்க்கங்கள் கொண்டவை; அறிவைச் சொந்தமாக்கிய மனத்தின் லயிப்பு.
மதுவின் போதையோ, கொண்டாட்டத்தின் திளைப்பு
அதா்க்கங்களை உருவாக்குபவை; அறிவைப் புறங்கையால் தள்ளிவிடும் உணா்வின் மிதப்பு.

தமிழக இந்தியத் தோ்தல்களில் ஒவ்வொரு முறையும் உணா்வு பூர்வமாகப் பங்கேற்கும் பெரும்பான்மை மக்களே அரசுகளை உருவாக்கும் குடிமக்கள், உணா்வு பூா்வப் பங்களிப்பில்லாமல் அறிவால் வாழும் - விவாதங்களைத் தின்று வாழும் - நடுத்தர வா்க்கம் இந்த அரசுகளின் குடிமக்களே அல்ல. அவா்கள் பெரும்பான்மையாகவும் இல்லை. பங்கேற்பதுமில்லை. ஜனநாயக அரசுருவாக்கத்தின் அடிப்படை வேலையான தோ்தல் நடைமுறைகளில் - வாக்களிப்பதில் - வாக்களிக்கச் செய்வதில் பங்கேற்காத - பங்கேற்பதில் அலட்சியம் அருவருப்பும் காட்டுகின்ற அவா்கள் அந்த அரசுகள் சிறப்பான அரசுகளாக இருக்க வேண்டுமென மட்டும் எதிர்பார்க்கின்றார்கள் மூளையால் வாழும் நடுத்தர வர்க்கம், தனக்கான சலுகைகளையும், தான் நம்பும் தார்மீக நெறிகளையும் எதிர்பார்ப்பது எந்த விதத்தில் நியாயம்? என்று தோன்றவில்லை.

நகரவாசிகளாகவும் புத்தியால் வாழ்பவா்களாகவும் தகவல் தொடா்புச் சாதனங்களால் அளிக்கப்படும் தகவல்களின் மேல் விவாதங்களை எழுப்பிக் கொள்பவா்களாகவும் விளங்குகிற இந்த நடுத்தர வா்க்கம், அரசுருவாக்கத்தில் மட்டுமே அசிரத்தை காட்டுகிறது என்பது அல்ல, அரசின் நடைமுறைகளில் பங்கேற்பதில் கூட ஒரு விநோதமான பங்கேற்பை நிகழ்த்துகிறது. அது ஒரு விதத்தில் பங்கேற்பின்மையாகவும் இன்னொரு விதத்தில் பங்கேற்பாகவும் இருக்கிறது. சமீபத்தில் நான் கண்ட வினோதக் காட்சி இதுதான்.
சாத்தான்குளத்தில் முதல்வா் ஜெயலலிதா பிரச்சாரம் செய்து கொண்டிருந்த போதே திருநெல்வேலிக்கு வருவார்; நீண்ட நாட்களாகத் தயாராக இருக்கும் (கருணாநிதி ஆட்சிக் காலத்தில் திட்டமிடப்பட்டு, வேலை தொடங்கி முடிக்கப்பட்ட) புதிய பேருந்து நிலையத்தைத் தொடங்கி வைப்பார் என்ற வதந்திகள் நிலவின. ஆனால் வரவில்லை. அடுத்து அந்த வதந்தி, சாத்தான்குளம் வெற்றி விழா திருநெல்வேலியில் நடக்கும் என்பதாக மாறியது. அதுவும் வதந்தியாகவே முடிந்தது. பின்னா் நலத்திட்ட அறிவிப்புகளுக்கான விழாக்களாகத் தமிழகமெங்கும் பயணங்கள் தொடங்கிய போது செல்லக்குட்டியான சாத்தான்குளத்திற்கு வந்த 2003, மார்ச் 14 க்கு முந்திய, 13 ஆம் நாள் நெல்லை மாநகருக்கு வருகை தந்தார். அதற்காக மாவட்டத்தின் விளையாட்டுப் பயிற்சித் திடலான ‘அண்ணா விளையாட்டு அரங்கம்‘ தோ்வு செய்யப்பட்டு தயார்படுத்தும் பணிகள் பிப்ரவரி கடைசி நாட்களிலேயே தொடங்கிவிட்டன.

உடனே பத்திரிகைகளின் முணுமுணுப்புகளும் தொடங்கிவிட்டன. விளையாட்டுப் பயிற்சி இடங்கள் தோண்டப்படுகின்றன என்பது பற்றியும், ஓடும் பாதைகள் கருங்கல்லால் நிரப்பப்படுவது பற்றியும், பிரமாண்டப் பந்தல் எழுப்பப்படுவது பற்றியும், மேடு பள்ளங்கள் நிரம்பிய சாலைகள், புதியபுதிய தார்ச்சாலைகளாக மாறுவது பற்றியும் பத்திரிகைகள் செய்திகள் வெளியிட்டுக் கொண்டே இருந்தன. அந்தச் செய்திகளின் தொனி முனகல்களாகவும் புகார்களாகவும் இருந்தன. முறைகேடுகள் நடப்பதாகவும், மாவட்டத்தின் அனைத்துப் பஞ்சாயத்துகளிலிருந்தும் இலவசப் பயணத்தில் மக்கள் திரட்டப்பட இருக்கிறார்கள் என்றும் பத்திரிகைகள் முன்மொழிய, மாதச் சம்பளக்காரா்களும் செய்திகளைத் தின்னுபவர்களுமான நகரவாசிகள் அவற்றை வழிமொழிந்து அசைபோட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.

அன்று மார்ச் 13 நண்பகல் ….. முதல்வர் ஹெலிகாப்டரில் வருவார் என்பது உறுதி செய்யப்பட்டது என்றாலும் நகரின் போக்குவரத்து காலை 9 மணிக்கே திசைமாற்றம் ஆயின. நகரத்து மனிதா்கள் அலுவலகங்களுக்குள்ளும், வீடுகளிலும் முடங்கிக்கொள்ள, கிராமத்து மனிதா்கள் கூட்டங்கூட்டமாக வந்து இறங்கிக்கொண்டிருந்தார்கள். வெவ்வேறு பள்ளிக்கூடங்களுக்குத் தங்களின் சீருடைகளில் செல்லும் மாணாக்கா்களைப் போல வந்தார்கள். அவா்களிடம் ‘கடனே என்று வருகிறோம்‘ என்பதான பாவனைகள் இல்லை.

அம்மாவிடமிருந்து பெறப்போகும் பயனை எண்ணி உற்சாகம்தான் வெளிப்பட்டது. இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தாங்கள் போட்ட ஓட்டிற்கான பலன்கள் இன்று கிடைக்கின்றன என்பதான மகிழ்ச்சி.

தங்களை யாரும் இதுவரை கண்டுகொண்டதில்லை. ‘அம்மா தான் தேடிப் பிடித்து உணவும் வழங்கிப் பணமும் கொடுத்துத் தங்கள் வாழ்வில் விளக்கேற்றுகிறார் என்பதில் அவா்களுக்கு மகிழ்ச்சி. பத்தாயிரத்துக்கு மேற்பட்ட பயனாளிகளுக்கு மேடையில் பணமாகவோ பொருள்களாகவோ அரசின் உதவி கிடைக்கப்போகிறது என்பது அவா்களின் மகிழ்ச்சியைக் கூடுதலாக்கி இருந்தன. பயனாளிகள் அனைவரும் காலையிலேயே அரங்கிற்கு வந்துவிட்டனா். அவா்களுக்கு அன்றைக்கான காலை உணவும் மதிய உணவும் சிறப்பு உணவுகள். அதுவும் இலவசமாக. அவா்களின் வழக்கமான உணவை விட அன்றைய உணவு, சிறப்பு உணவு என்பதில் அவா்களுக்குச் சந்தேகம் இல்லை; நம்மைத் தேடி அம்மா வந்துள்ளார் என்பதில் அவா்களுக்குச் சந்தேகம் இல்லை; நமக்கெல்லாம் நன்மை செய்யவே இவ்வளவு சிரமங்களையும் அம்மா பொறுத்துக்கொள்கிறார் என்பதில் அவா்களுக்குச் சந்தேகம் இல்லை. இதையெல்லாம் செய்ய விடாமல் தடுக்கும் எதிர்க்கட்சிகளின் எதிர்ப்பும், முணுமுணுப்பும், விமரிசனங்களும் என்னை ஒன்றும் செய்துவிட முடியாது; ஏனென்றால் நீங்கள் என்னோடு இருக்கிறீா்கள் என்கிறார் அம்மா. மக்கள் - அப்பாவிக் கிராமத்து மனிதா்கள் தன்னோடு இருக்கிறார்கள் என்பதில் ஜெயலலிதாவுக்குச் சந்தேகம் இல்லை. கூட்டத்தில் இருந்தவா்களின் சந்தோசமான உற்சாகமான பங்கேற்பு அதை உறுதிதான் செய்கின்றதே தவிர சந்தேகம் கொள்ளச் செய்யவில்லை.

சந்தேகம் எல்லாம் அவரது எதிரிகளுக்குத்தான். அவா்களின் சந்தேகங்கள், திறக்கப்பட்ட திட்டங்கள் இந்த அரசு போட்டதல்ல எனச் சொல்லும், இந்தப் பயன்கள் நீண்ட காலப் பலன்களைத்தராது எனக் கூறும்; சொல்லப்பட்ட உறுதிகளும் அறிவிக்கப்பட்ட திட்டங்களும் வரவே போவதில்லை என அவநம்பிக்கைகள் கொள்ளும் எல்லாமே விரயம்; ஏமாற்று எனக் கூச்சல் இடும். இவைதான் ஜெயலலிதாவின் பலம். அவரை நேசிப்பவா்களுக்கு அவா் மேல் எந்தவிதச் சந்தேகமும் இல்லை. அவா் பட்ட துயரங்களும், அவமானங்களும், படுகின்ற வேதனைகளும், அயராத உழைப்பும் தங்களுக்கானவை என்றே நம்புகிறார்கள். அவரிடம் ஏராளமான சொந்தப் பணம் இருக்கும்பொழுது மக்கள் பணத்தை எடுப்பதாகச் சொல்வதும், ஊழல் செய்வதாகக் கூறுவதும் எதிர்க் கட்சிகளின் பொய்ப் பிரச்சாரம் என்ற நம்பிக்கைகூட இருக்கிறது. அப்படி சோ்க்கின்ற பணம்கூட மக்களுக்காகவே செலவழிக்கப்படுகின்றதே தவிர அவருக்கு எதற்குப் பணம்? என்றே கேட்கின்றனா்.

இப்படியான நம்பிக்கைகள் கொண்ட மக்கள், தமிழக வாக்காளா்களில் பாதிக்கும் குறைவுதான் என்றாலும் வாக்களிப்பதில் முழுமூச்சாகப் பங்கேற்பவா்கள் என்பதை மறந்துவிடக் கூடாது. அவா்கள் வாக்களிப்பது, ‘ஜனநாயகக் கடமையை ஆற்றுகிறோம்‘ என்ற தெளிவுடன் அல்ல; அதற்கு மாறாக ஆண்டுக்கு ஒரு முறை கோயில் கொடையில் பங்கேற்கும் ஆர்வத்துடனேயே பங்கேற்கிறார்கள். ஆண்டுக்கு ஒரு முறை என்பதற்குப் பதிலாக ஐந்து ஆண்டுக்கு ஒரு முறை நடக்கும் கோயில் கொடைகளாகவே தோ்தல்கள் நம்பப்படுகின்றன. வாக்களிக்கும் மக்களால் மட்டும் அல்ல; அரசியல்வாதிகளால், ஊடகங்களால், வேட்பாளா்களால், இன்னும் சொல்வதானால் வாக்களிக்காத வாக்காளா்களாலும் அப்படித்தான் நம்பப்படுகின்றன.

தோ்தல்களுக்கான நாள் குறிப்பது தொடங்கி, முடிவு அறிவிப்பது வரையிலான தோ்தல் நிகழ்வுகளின் பல கட்டங்கள், கிராமப்புறக் கோயில் கொடைகளின் நிகழ்வுகளைப் போலவும், நம்பிக்கையூட்டல்களைப் போலவும் இருப்பதை இங்கே நினைவு கொள்ளுதல் வேண்டும். கொடியேற்றம், பவனி, ஆட்டபாட்டங்கள், தகராறு, சாராய வியாபாரம், தா்மம் பெறுதல், எதிர்காலத்துக்கான உறுதி அளிப்பு, இலவச உணவு, பகையாளிகளைக் கவனித்துக் கொள்ளுதல், பலி, சாமி, ஆட்டம், களைப்பு எனப் பலவும் - பெயா்களும் நிகழ்வுகளும் - திருவிழாக்களிலும் உண்டு; தோ்தல்களிலும் உண்டு. தோ்தல்கள் ஒரு விதத்தில் நவீனத் திருவிழாக்களாகவே இந்தியாவில் உருவ மாற்றம் செய்யப்பட்டுள்ளன. கோயில் கொடையில் சாமியேறி ஆடிய பூசாரியின் வாக்குகளுக்கு அடுத்த நாள் முதல் அவா் எவ்வாறு பொறுப்பில்லாமல் ஆகிவிடுகிறாரோ, அதுபோல், தோ்தல் முடிவுகளுக்குப் பின், தோ்ந்தெடுக்கப்பட்ட உறுப்பினா்களும் பொறுப்பில்லாமல் ஆகிக் கொள்கின்றனா். தெய்வம் மட்டும்தான் முழுப் பொறுப்பு அது விரும்பினால் பக்தனுக்குத் தரிசனம் தரும்; வரம் அளிக்கும் கெடுதலும் தரும். அதைக் கேள்விகேட்கப் பக்தன் தயாராயில்லை. அவனுக்குத் தேவை நம்பிக்கை மட்டுமே.

அப்படியான பக்தகோடிகள் உருவாக்கியதுதான் இந்த அரசு. உருவாக்குவதில் மட்டுமே அவா்கள் பங்கேற்றார்கள் என்று நினைத்துவிடக் கூடாது. அதன் நிர்வாக இயக்கத்திலும் கூடத் தவறாது பங்கேற்கின்றனா்; பங்கேற்கும்படி தூண்டப்படுகின்றனா் என்பது மிக முக்கியமான அம்சமாகும். ஆண்டுக்கு ஒரு முறை ஆட்சித் தலைவரை - அம்மாவைச் சந்திப்பதில் அடையும் உற்சாகம் போலியானதல்ல. உண்மையான உற்சாகம் அது. அந்தப் பங்கேற்பின் போது அவா்கள் உருவாக்கிய அந்த அரசிடமிருந்து நேரடிப் பலன்கள் கிடைக்கத்தான் செய்கின்றன. கறவை மாடுகள், தையல் மிஷின்கள், இஸ்திரிப் பெட்டிகள், மிதிவண்டிகள், சேலைகள், வேட்டிகள், அரிசி, பருப்பு, பணம் எனத் தனித்தனியாக - எண்ணிக்கைக் கணக்குகள் காட்டும்படியாக. அம்மா அரசினால் பலன் அடைந்தவா்கள் ஒவ்வொரு கிராமத்திலும் இருக்கிறார்கள். ‘இத்தனை போ் இந்த ஊரில் - இந்தக் காலனியில் - இந்தச் சேரியில் பலன் அடைந்திருக்கிறோம்‘ என்ற புள்ளி விவரங்கள் கூட அவா்கள் தருகிறார்கள். இன்னும் மற்றவா்களுக்கும் கிடைக்கும் என்ற நம்பிக்கை இருக்கிறது. கிடைக்காதவா்களுக்கு அடுத்த முறை வந்துவிடும் என்று சொல்ல ஆட்கள் இருக்கிறார்கள்.

நீங்கள் எல்லோரும் இந்த அரசின் செல்லக்குட்டிகள் என்று சொன்னால் அவா்கள் அதை நம்புகிறார்கள். ‘அரசிப்பட்டியாக்குவேன்‘ என்றால் நம்பத்தான் செய்கிறார்கள். முதன்மை மாநிலமாகத் தமிழகம் ஆகிக் கொண்டிருக்கிறது என்பதில்கூட அவா்களுக்கு நம்பிக்கை இருக்கத்தான் செய்கிறது. அவரது தோற்றத்தின் மீதும் சந்தேகம் கொள்ளாது நம்பிக்கை கொள்ளும் அவா்களின் பங்கேற்பே அவரது பலம். அத்தகைய நம்பிக்கையாளா்களின் எண்ணிக்கை ஒவ்வொரு கிராமத்திலும், நகரங்களின் விளிம்புகளிலும் கூட இன்னும் கணிசமாக இருக்கத்தான் செய்கிறது. செல்லக்குட்டிகளாக ஆகிவிட முடியம் என்ற ஆவலோடு அவா்கள் காத்து நிற்கின்றார்கள்.

அவா்கள் வெறுமனே காத்து நிற்கும் பார்வையாளா்கள் மட்டுமல்ல அம்மாவிடம் வாலாட்டும் சுட்டிப் பையன்களின் அடாவடித்தனத்தைக் கேள்வி கேட்கும் படைகளும் கூட. ஜனநாயக நெறிமுறைகள், தொடா்புச் சாதனங்களின் விமா்சனங்கள், கோரிக்கைகளை முன்வைத்து நடத்தும் ஆா்ப்பாட்டங்கள் எல்லாம் சுட்டிப் பையன்களின் சேட்டைகளாகவே கணிக்கப்படுகின்றன. அம்மா ஆணையிட்டால், சுட்டிப் பையன்களின் வாலை ஒட்ட நறுக்கி விடவும் தயாராகும் தளபதிகளும்கூட அவரிடம் உண்டு.
அரசு ஊழியா்களின் போராட்டத்திற்கு ஆதரவு. ராணி மேரிக் கல்லூரி மாணவிகளுக்கு ஆதரவு, இலவச மின்சாரம் கேட்டுப் போராடும் விவசாயிகளுக்கு ஆதரவு, மதிப்பு கூட்டு வரிக்கெதிரான வியாபாரிகளுக்கு ஆதரவு என எதிர்க்கட்சிகள் தங்களது ஜனநாயகக் கடமைகளை ஆற்றுவதாகச் சொல்வதெல்லாம் ஊடகங்களுக்கான செய்திகள் மட்டுமே. ஆனால் இவையெல்லாம், அரசுக்கும் அரசுருவாகக்கத்தில் பங்கேற்ற செல்லக் குட்டிகளும் அடாவடித்தனம்; பொறுப்பற்ற அடாவடித்தனம், வன்மையான கண்டனத்திற்குரியன. வைகோ கைது தொடங்கி நக்கீரன் கோபாலின் கைது வரையிலானவை இந்த அரசின் பழிவாங்கும் செயலாகப் பத்திரிகைகளில் சித்திரிக்கப்படுவதென்னவோ உண்மையாகக் கூட இருக்கலாம். ஆனால் அவரது அரசுருவாக்கத்தில் பங்கேற்றவா்கள் இவற்றை அப்படிப் பார்ப்பதில்லை என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். இவையெல்லாம் திறமையான முதல்வரின் உறுதியான நடவடிக்கைகள், பலமான எதிரிகளைத் துவம்சம் செய்யும் வீரமிக்க துா்க்கையின் நடவடிக்கைகள் என்று கணித்துப் போற்றப்படுகின்றன என்பதுதான் ஆச்சரியமான உண்மை. யாரும் அம்மாவிடம் வாலாட்ட முடியாது என்று அவா்கள் மகிழ்கிறார்கள்.

ஸ்டாலினாக இருந்தாலும் நெடுமாறானாக இருந்தாலும் சிறையில் தள்ளிவிட முடியும். அம்மாவின் ஆணைக்கு அப்பீலே கிடையாது என ஆா்ப்பரித்து மகிழும் நேசமிக்கத் தொண்டா் படையிடம் சுட்டிப் பையன்கள் அதிகம் வாலாட்ட முடியாது என்பதுதான் யதார்த்தமான உண்மை. ஜனநாயக அரசு, ‘எல்லாருக்குமான அரசு‘ எனத் தத்துவ விளக்கம் தரலாம். ஆனால் எல்லாக் கட்சிகளும் அப்படி நம்பவும் இல்லை; செயல்படவும் இல்லை. தங்களின் வாக்கு வங்கிகளுக்குப் பாதகம் எற்படாமல் தடுக்கவே அவை முனைகின்றன. அதுவும் ஆட்சிக் கட்டிலில் ஏறியபின், அத்தகைய வாக்கு வங்கிகளைக் கூட்டிக்கொள்ளும் முயற்சிகளையும் செய்கின்றன. தி.மு.க அரசு, தனது வாக்கு வங்கியெனக் கருதிய அரசு ஊழியா்கள், ஆசிரியா்களுக்கு வழங்கிய சலுகைகளின் பின்னணியில் இந்த எண்ண ஓட்டம் இருக்கத்தான் செய்தது. ஆனால் அதே நேரத்தில் கிராமத்து மக்களுக்கும் நலத் திட்டங்கள் போடப்பட்டன என்று காட்டிக்கொள்வதும் நடந்தது. சமத்துவபுரம், உழவா் சந்தை, ‘இலவச மின்சாரம் தொடரும்‘ என்று உறுதிமொழி ஆகியன அத்தகைய திட்டங்கள். தனக்கு வாக்களிக்காதவா்க்குள்கும் தன்னுடைய அரசு, பணியாற்றும் என்பதாகக் காட்டிக் கொள்ளும் பாவனைகள் மு. கருணாநிதியிடம் உண்டு. அவரது அரசியல் பாணியை அறவே பிடிக்காத ஜெயலலிதாவிடம் அத்தகைய பாவனைகள் இல்லை என்பது ஆச்சரியமான ஒன்றல்ல

ஜெயலலிதாவின் அறிக்கைகளும் பேச்சுகளும் தன்னுடைய வாக்கு வங்கி எதுவென எப்போதும் சொல்வதே இல்லை. ஆனால் அவருக்கு எதிரான வாக்கு வங்கி எவையெனத் தெரிந்தே வைத்திருக்கிறார். அரசு ஊழியா்கள், ஆசிரியா்கள், படித்தவா்கள், மூளையால் பிழைப்பவா்கள் எனப் பல விதங்களில் அழைக்கப்படும் நடுத்தர வர்க்கம், அவரது அரசுருவாக்கத்தில் பங்கேற்காத வா்க்கம் என்பது அவருக்கும் அவருடைய ஆலோசா்களுக்கும் தெளிவாகவே தெரிந்துள்ளது. அப்படியானால் செய்ய வேண்டியது என்ன? நிறுத்த வேண்டியதுதான்; வழங்கப்படும் சலுகைகளை நிறுத்த வேண்டியது தான். அவா்களின் வேலைக்கும் எதிர்காலத்திற்கும் உத்தரவாதம் தர இயலாது என்று காட்ட வேண்டியதுதான். அதுதான் நடக்கிறது. இதுவரை பறிக்கப்பட்ட சலுகைகளைக் கொஞ்சம் நினைவுக்குக் கொண்டுவாருங்கள். அவற்றால் பாதிக்கப்படப் போகிறவா்கள் நடுத்தர வா்க்கத்தவரே என்பது தெளிவாகும். ஆனால் அதே நேரத்தில் தனது வாக்கு வாங்கிகளான செல்லக் குட்டிகளுக்கு சலுகைகளை அள்ளி வீசிவிட்டார் என்றோ, நாளையே அவா்களின் வாழ்வில் ஒளிவீசும் ரேகைகள் படரும் என்றோ கருதிவிட வேண்டாம். தனது அரசு நடுத்தர வா்க்கத்துக்கு எதிரான அரசு எனக் காட்டிக் கொள்வதன் மூலம், கிராமப்புற ‘ஏழை எளியவா்களின் அரசு‘ என்பதாகக் காட்டிக்கொள்ளும் பாவனைகள் மட்டுமே நடக்கின்றன.

பாவனைகள் ஒன்றுபோல இருக்க வேண்டும் என்பது இல்லையே. ஒவ்வொரு அரசியல் இயக்கமும், அரசும், அதனை உருவாக்கும் தனிமனிதா்களும் வெவ்வேறு விதமான பாவனைகளின் மிதப்புகள்தான். தங்களை ஜெயலலிதா அரசின் - கட்சியின் - எதிர்நிலையாளா்கள் எனக் காட்டிக்கொள்ளும் நகரவாசிகளின் ‘பாவனைகள்‘ ரொம்ப விசித்திரமானவையுங்கூட. இவா்கள் ‘நல்ல அரசாங்கம் வேண்டும்‘ என்பதற்காக வாக்குச் சாவடிகளுக்குச் செல்லாமல். ஊடகங்களின் கருத்துக் கணிப்புகளில் மட்டுமே பங்கேற்கிறார்கள். கருத்துக் கணிப்புகளின் முடிவுகள் தங்களின் விருப்பம் போல் அமைந்தவுடன், நல்ல அரசு உருவாகிவிடும் என்ற நம்பிக்கையுடன் இருந்து விடுகிறார்கள். தோ்தல் முடிவு வந்து வேறு வகையான அரசு உருவானவுடன், இந்த அரசு உருவாக நான் காரணமாக இருந்ததில்லை என எண்ணி ஒதுங்கிக்கொள்ளவும் செய்கிறார்கள்.. ஆனால் அதே நேரத்தில் தங்களின் சலுகைகள் பறிபோகிறதே என்று பதறவும் செய்கிறார்கள். அவா்களின் பங்கேற்பும் பங்கேற்பின்மையுங்கூடப் பாவனைகளாகவே இருக்கின்றன.

பாவனையான பங்கேற்பை நேரடியாகக் கண்ட அனுபவத்தை விவரித்துவிட்டு முடித்துக் கொள்ளலாம். அந்த மார்ச் 13. திருநெல்வேலி மாவட்ட விளையாட்டுப் பயிற்சி மைதானமான அண்ணா விளையாட்டு அரங்கம். மாலை 5.00 மணி, முதல்வர் ஜெயலலிதா ஹெலிகாப்டரில் ஏறிச் சென்று விட்டார். தங்களின் தலைவியைப் பார்த்த உற்சாகம் வடிய, கிராமப்புற மக்கள் பேருந்துகளில் பயணம் தொடங்கிவிட்டனா். கண்களில் தூக்கமும் திரும்பவும் சந்திப்போம் என்ற கனவும், மைதானமும் வெறிச்சோடிக் கிடந்துது. கூட்டத்திற்காகப் பீடி, சிகரெட் விற்றவா்களும், கடலை, சோளப்பொறி, மிட்டாய் விற்றவா்களும்கூட வெறியேறிவிட்டார்கள் என்றாலும். மாலை 6.00 மணிக்கு அனைத்து விளக்குகளும் எரிந்தன. பிரமாண்டமான பந்தல் ஜெகஜோதியாய் மின்னியது. பலவண்ணக் காகிதங்கள் பட்டொளி வீசிப் பறக்கும் கொடிகள், பச்சை வண்ணப் பதாகைகள், ஒலிபெருக்கிச் சத்தமில்லாத அரங்கம்.

சிறிது நேரத்தில் கூட்டம் வரத் தொடங்கியது. தங்கள் தங்கள் வாகனங்களில், மடிப்புக் கலையாத பேண்ட் சட்டைகளுடன், நகைகள் அணிந்த மனைவியா் அமா்ந்திருக்க, தங்களின் மழலைச் செல்வங்களுடன் வந்து இறங்கிக் கொண்டே இருந்தார்கள். இரண்டு சக்கர வாகனங்களில், நான்கு சக்கர வாகனங்களில் வந்த கூட்டம் விளக்கு வெளிச்சத்தில் ஆங்காங்கே சிறு சிறு கும்பலாக உட்கார்ந்திருந்தது. பிள்ளைகள் மேடையில் ஏறிக் கைகாட்டிவிட்டு இறங்கின. இவா்கள் வாங்குவார்கள் என்ற நம்பிக்கையுடன் ‘கோன் ஐஸ்கிரிம்‘ விற்கும் வண்டிகளும் வந்துவிட்டன. ஒரு தள்ளுவண்டியில் பேக்கரி ஸ்வீட்களும் வந்துவிட்டன.

ஆறு மணி தொடங்கி இரவு பத்து மணி வரை அந்த விழா மேடையும் மைதானமும் ஒரு மாலைநேரச் சுற்றுலா இடமாக - பிக்னிக் ஸ்பாட்டாக – மாறிவிட்டது. தாங்கள் உருவாக்காத அரசாங்கம் நடத்திய விழாவொன்றில் நேரடியாகப் பங்கேற்காமல், பாவனையாகப் பங்கேற்றுவிட்டு வீடு திரும்பினார்கள். இந்தப் பாவனையான பங்கேற்புடன், ஊடகங்கள் தரும் தகவல்களும் சோ்ந்துகொண்டால், தீனி கிடைத்த மகிழ்ச்சி கிட்டிவிடும். அடுத்த நாள் தொடங்கி அலுவலக நண்பா்களுடன் அரசியல் விமா்சனங்களில் இறங்கிவிடலாம்தானே.

கூட்டம் கூட்டம் கூட்டம்
கூட்டம் பார்க்கக்
கூட்டம் கூட்டம் கூட்டம்
சென்ற ஆண்டு இறந்துபோன கவிஞா் மீரா எழுதிய கவிதை வரிகள் இவை. இநத வரிகளைக் கொஞ்சம் மாற்றிப் போட்டுக் கொள்வோம்.
கூட்டம் கூட்டம் கூட்டம்
கூட்டம் பார்க்கக்
கூட்டம் கூட்டம் கூட்டம்
நாட்டம் நாட்டம் நாட்டம்
கூட்டம் நடந்த இடத்தைப் பார்க்க
நாட்டம் நாட்டம் நாட்டம்
மிதக்கும் பாவனைகள் மூழ்கிவிடப் போவதில்லை.
================================
கவிதாசரண், மே - ஜுன் 2003.

தனிச்சூத்திரத்தை உருவாக்கிய திருமங்கலம்

திருமங்கலம் - இந்த ஊரின் பெயர் தமிழ் தொலைக்காட்சி ஊடகங்களில் ஒவ்வொரு நாளும் ஒலிக்கத் தொடங்கிப் பத்து நாட்கள் ஆகி விட்டன. அச்சு ஊடகங்கள் குறைந்தது ஒவ்வொரு நாளும் பத்து இடங்களுக்குக் குறையாமல் அந்தப் பெயரை அச்சிட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. சாதாரணமாக இடைத்தேர்தல் நடக்கும் தொகுதி ஒன்றின் மீது ஊடகங்கள் கொள்ளும் கவனம் இப்படித்தான் இருக்கும்.

பெயர் உச்சரிப்பு, அச்சிடல் என்ற அளவைத் தாண்டிய முக்கியத்துவம் கூடிக் கொண்டே இருக்கிறது சில நாட்களாக. பெயரைச் சொல்லும் போது காட்சிகளும் சேர்த்தே காட்டப் படுகின்றன. செய்திகளை அச்சிடும் போதே படங்களையும் சேர்த்தே இடம் பெறச் செய்கின்றன. இனிவரும் நாட்களில் இந்தப் பெயர் இன்னும் கூடுதலாக ஒலிக்கப் படும்; காட்சிகளின் தொகுப்புகள் கூட இடம் பெறலாம். அதேபோல் செய்தித்தாள்களில் அச்சிடப் படும் செய்திகள் தேர்தல் செய்திகள் என்ற வகைப்பாட்டைக் கடந்து கலவரச் செய்திகள் என்பதை நோக்கி நகரலாம். தேர்தல் முடிவுகள் வருவது திருமங்கலம் என்ற அந்தப் பெயரைக் கேட்டுக் கொண்டிருப்பதையும் வாசித்துக் கொண்டிருப்பதையும் தவிர்க்க முடியாது எனப் பிற இடங்களில் இருப்பவர்கள் நினைத்துக் கொள்ளலாம். ஆனால் திருமங்கலம் நகரவாசிகளும் அந்தத் தொகுதிக்குட்பட்ட கிராமங்களில் இருப்பவர்களும் அவ்வாறு இருந்து விட முடியுமா என்று தெரியவில்லை.

உசிலம்பட்டியை அடுத்துள்ள எனது கிராமத்திற்குச் செல்ல வேறு பாதை எதுவும் இல்லை. திருநெல்வேலியிலிருந்து திருமங்கலத்தில் இறங்கித் தான் உசிலம்பட்டிக்குச் செல்ல வேண்டும். அந்தப் பயணத்தில் திருமங்கலம் தொகுதியூனூடாகக் குறுக்கு வெட்டாகப் பயணம் செய்ய நேர்ந்த போது நான் கண்ட காட்சிகள் விதம் விதமானவை. ஒவ்வொரு கிராமத்திலும் தெருவெங்கும் சுவரொட்டிகள், பிளாஸ்டிக் தட்டிகளில் கட்சித் தலைவர்களின் பிரமாண்டமான வண்ணப் படங்கள். ஆங்காங்கே காதைக் கிழிக்கும் ஒலி பெருக்கிக் குரல்கள். ரோட்டோரங்களில் நிற்கும் நவீன ரகக்கார்களும் அவற்றின் அருகே வெள்ளை வேட்டி சட்டையில் அரசியல் கட்சிப் பிரமுகர்களும் தொண்டர்களும் எனத் திமிலோகப் பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன அந்தக் கிராமங்கள். ஒரு பொதுத்தேர்தலில் இருப்பதை விடக் கூடுதலாகவே இடம் பெற்றுள்ளன. கூடுதல் என்றால் இரண்டு அல்லது மூன்று மடங்கு கூடுதல் என்று ஆறுதல் பட்டுக் கொள்ள வேண்டாம். நிச்சயம் பத்து மடங்குக்கும் கூடுதலாகவே இருக்கும்.

இந்தக் களேபரத்தில் திருமங்கலம் வாக்காளர்கள் ஒரு உறுதியைத் திடமாகக் காட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று தோன்றுகிறது. யாருக்கு ஆதரவு என்பதை வெளிப்படையாகச் சொல்லி விடக்கூடாது என்பதில் உறுதியைக் காட்டும் வாக்காளர்களிடம் கொஞ்சம் மிரட்சி மட்டும் காணப்படுவது உண்மை. மிரட்சி மட்டும் அல்ல; குதூகலமும் சேர்ந்தே வெளிப்படுகின்றது. காரணம் ஆங்காங்கே கோழி, கிடாய்க் கறிகளோடு கூடிய விருந்துகளுக்கும் பஞ்சமில்லை. காதில் விழுந்த செய்திகளும் கண்ட காட்சிகளும் தேர்தல் என்னும் நிகழ்வைக் கிராமத்துத் திருவிழாவாகவே மாற்றிக் கொண்டிருக்கின்றன.

திருவிழா என்றவுடன் கிராமத்துக்காரர்கள் அனைவரும் ஒருமனதாகக் கூடி உட்கார்ந்து பேசிக் காசு பிரித்து நடத்தும் திருவிழாக் கொண்டாட்டம் என்று நினைத்து விட வேண்டாம். அந்தத் திருவிழாவில் அம்மன் எடுப்பு, குலவை,கும்மி, தீச்சட்டி தூக்கல்,சாமி ஆட்டம், வேண்டு தலுக்காகக் காலில் விழுதல், காணிக்கை போடுதல், அருள் வழங்கல் என்பதான நிகழ்வுகள் கட்டாயம் இருக்கும். அதனூடாகக் கிராமத்தின் ஒட்டுமொத்த மக்களுக்கும் மகிழ்ச்சி உத்தரவாதம் செய்யப்படும். இப்போது நடக்கும் திருமங்கலம் இடைத்தேர்தல் என்னும் திருவிழாக் கொண்டாட்டத்தில் இவை எல்லாம் இருக்கின்றன என்பதென்னவோ உண்மை தான். ஆனால் மகிழ்ச்சிக்கும் சந்தோசத்திற்கும் மட்டும் உத்தரவாதம் இல்லை. அதற்கு மாறாகக் கலவரத்திற்கும் பீதியூட்டலுக்கும் தான் உத்தரவாதம் கிடைத்துள்ளது.

கிராமத்துத் திருவிழாக்களில் நடக்கும் நேர்மறைக் கூறுகள் எல்லாம் வெளியேற்றப்பட்டுத் தேர்தல் கொண்டாட்டம் என்னும் விழாவில் எதிர்மறைத் தன்மையோடு எல்லாம் நடந்து கொண்டிருக்கின்றன. இதற்குக் காரணம் அந்தத் திருவிழா நிகழ்வுகளை ஒவ்வொரு ஊரிலும் நடத்துகிறவர்கள் அந்தந்த ஊர்க்காரர்கள் அல்ல;வேறு வேறு ஊர்களிலிருந்து வந்த ஆளுங் கட்சிக் காரர்களும் எதிர்க்கட்சிக் காரர்களும் என்பது தான்.

எல்லா இடைத்தேர்தல்களும் இத்தகைய பரபரப்போடு எதிர்கொள்ளப் படாத நிலையில் திருமங்கலம் இடைத்தேர்தலில் மட்டும் ஏன் இவ்வளவு பரபரப்பு?. இந்தத் தேர்தலில் வெற்றி பெற்று விடுவதன் மூலம் ஆளுங்கட்சியை ஆட்சிக் கட்டிலிலிருந்து இறக்கி விட்டு எதிர்க்கட்சி ஆளுங்கட்சியாக ஆகிவிடுமா? நிச்சயமாக இல்லை. திருமங்கலத்தில் வெற்றி பெறுவதன் மூலம் ஆளுங்கட்சிக்கு இருக்கும் மைனாரிட்டி அந்தஸ்து முடிவுக்கு வந்து மெஜாரிட்டிக்குத் தேவையான எண்ணிக்கை கிடைத்து விடுமா? இதுவுமில்லை. அப்புறம் ஏன் இந்தப் பரபரப்பு?

கடந்த சட்டமன்றப் பொதுத்தேர்தலில் அ.இ.அ.தி.மு.க.வின் கூட்டணிக் கட்சியாக இருந்த ம.தி.மு.க.வின் வேட்பாளர் வீர.இளவரசன் வெற்றி பெற்ற தொகுதி திருமங்கலம். அவரது மரணம் (2009)காரணமாக நடக்கும் இடைத்தேர்தலில் தானே போட்டியிடாமல் தனது கூட்டணியின் முதன்மைக் கட்சியான அஇஅதிமுகவிற்குத் தொகுதியை விட்டுக் கொடுத்ததன் மூலம் திருமங்கலம் தொகுதி இடைத்தேர்தலைக் கவனத்துக்குரியதாகவும் சூடு பிடிக்கும் வெளியாகவும் மாற்றியவர் வைகோ. அப்படி விட்டுக் கொடுத்த போதே பரபரப்பின் விதை தூவப் பட்டு விட்டது என்பதென்னவோ உண்மை தான். அவரே விட்டுக் கொடுத்தார் என்பதை விடவும் அவரிடமிருந்து கேட்டு வாங்கிப் போட்டியிட்டதின் மூலம் ஆளுங்கட்சியான தி.மு.க.வை நெருக்கடிக்குள்ளாக்கியது எதிர்க்கட்சியான அ.இ.அ.தி.மு.க. தென்மாவட்டங்களின் பொறுப்பாளரான மு.க.அழகிரி, முன்னாள் சட்டமன்ற உறுப்பினர் அதியமானின் மனைவி லதாவை நிறுத்திக் களம்கண்டார்.

ஜனநாயக நடைமுறையைப் பின்பற்றும் ஒரு நாட்டில் அல்லது மாநிலத்தில் ஆளுங் கட்சிக்கும் எதிர்க்கட்சிக்கும் இடையே இத்தகைய நடவடிக்கைகள் தவிர்க்க முடியாதவை என்பதை எல்லாரும் ஒத்துக் கொள்ளவே செய்வர். ஒவ்வொரு கட்சியும் தங்கள் பலம் கூடுதலானது எனக் காட்ட இடைத்தேர்தல்களை வாய்ப்பாகப் பயன்படுத்தும் நடைமுறை பாராளுமன்ற அரசியலின் அங்கம் தான். தங்கள் பலத்தையும் மக்கள் ஆதரவையும் காட்டிக் கொள்ள இடைத்தேர்தல் ஒரு வாய்ப்பு என்ற நிலையில் அதிலும் அடுத்த நான்கு மாதத்திற்குள் நாட்டின் மைய அரசாங்கத்தை உருவாக்கும் நாடாளுமன்றத் தேர்தல் நடக்க இருக்கும் நிலையில், அத்தேர்தலில் தனியொரு கட்சியாகச் சந்திக்கும் திராணி எந்தவொரு கட்சிக்கும் இல்லை என்பதால் ஒவ்வொரு கட்சியும் தங்களது பலத்தைக் காட்ட இடைத்தேர்தலை வாய்ப்பாகக் கருதுதல் தவிர்க்க முடியாதது என்பது ஏற்கத் தக்க ஒன்றெ. அந்த அடிப்படையில் தான் ஆளுங்கட்சியான தி.மு.க.வும் எதிர்க்கட்சியான அஇ.அ.தி.மு. க.வும் திருமங்கலம் இடைத்தேர்தலை மானப் பிரச்சினையாக நினைக்கின்றன. வாழ்வா? சாவா? எனக் கருதி வெற்றி பெற்றே ஆக வேண்டும் என மோதுகின்றன. ஆனால் இடையில் திண்டாடுவது திருமங்கலம் மக்கள் என்பதைத் தேர்தல் கமிஷன் உணர வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டிருக்கிறது.

இன்னும் ஒரு பத்து நாட்களுக்குத் திருமங்கலம் என்ற பெயர் தொலைக் காட்சி ஊடகங் களிலும் அச்சு ஊடகங்களிலும் ஒலிக்கப்படுவதோடும் அச்சடிக்கப்படுவதோடும் நின்று விடும் என்றால் யாரும் கவலைப்படப் போவதில்லை. ஜனநாயக அரசியல் அமைதியாக நடை பெறுவதோடு ஆர்ப்பாட்டமாகவும் நடைபெறும் எனக் கருதி விட்டுவிடலாம். ஆனால் நடந்தவைகளும் நடக்கப் போகின்றவைகளும் வெறும் ஆர்ப்பாட்டம் என்பதாக மட்டும் நின்றுவிடும் எனச் சொல்வதற்கில்லை.

வாக்காளர்களுக்கு பணம் வழங்கும் படலத்தில் இரண்டு கட்சிகளும் சளைக்காமல் ஒருவரை மாற்றி இன்னொருவர் குற்றம் சாட்டிக் கொண்டே அதே பணியைத் தொடர்கின்றனர். அப்பணிக்கு இடையூறாக வரும் மாற்றுக் கட்சிக்காரர்களைத் தாக்கி விரட்டி அடிக்கும் காட்சிகளும் அரங்கேறிக் கொண்டிருக்கின்றன. ஒவ்வொரு நாளும் வாகனங்கள் நொறுக்கப்படுகின்றன. துப்பாக்கி சூடு நடக்கிறது. மாற்றுக் கட்சிக்காரர்களைத் தாக்குவதோடு புகார்களும் அளிக்கப்படுகின்றன. காவல் துறையின் கட்டுப்பாட்டை மீறிக் கலவரங்கள் தூண்டப்படுகின்றன. காவல் துறையைக் கைவசம் வைத்திருக்கும் ஆளுங்கட்சி முடிந்த வரை கைது நடவடிக்கைகள் மூலம் மேலாதிக்கம் செய்ய முயல்கிறது. அதன் தொடர்ச்சியாகத் துணை ராணுவத்தின் தேவையை எதிர்க்கட்சிகள் கோருகின்றன. பத்திரிகைகளும் தொலைக்காட்சி ஊடகங்களும் அதனை உறுதி செய்கின்றன.

பணம் கொடுத்து, கலவரங்களை உண்டாக்கி,பயமுறுத்திப் பெறும் ஓட்டுகள் மூலம் ஜெயித்த பின்பு ஜனநாயகம் வென்றது என ஒருவர் பேட்டி அளிக்கப்போவது மட்டும் உறுதி. உண்மை யில் இடைத்தேர்தல்கள் மூலம் ஜனநாயகம் வெற்றி பெறுகிறதா? பணபலமும் அடாவடித் தனமும் வெற்றி பெறுகிறதா? என்று கேள்வி கேட்டுத் திருமங்கலத்தில் திரும்பவும் ஒரு தேர்தலை- இடைத்தேர்தலைத் தேர்தல் கமிஷன் நடத்தினால் அச்சமும் பீதியும் கலந்த மனநிலையில் ஓட்டுப் போட்ட அவர்கள் ஜனநாயகமா? அப்படியென்றால் என்ன என்று தான் கேள்வி கேட்பார்கள்.

ஜனநாயகத்தைக் கேலிக்கூத்தாகவும் வன்முறைக் கொண்டாட்டமாகவும் ஆக்கும் இடைத்தேர்தலுக்குப் பதிலாக ஏற்கெனவே வெற்றி பெற்ற கட்சிக்கே அந்தத் தொகுதியை வழங்கும் புதிய முறையைப் பற்றி யோசிப்பது அவசரத் தேவை என்று தோன்றுகிறது. நமது தேர்தல் முறையில் செய்ய வேண்டிய அவசர மாற்றங்களில் இந்த மாற்றம் உடனடியாகச் செய்ய வேண்டிய மாற்றம் என்பதைத் திருமங்கலம் உணர்த்திக் கொண்டிருக்கிறது.

தினமலர். 2009