அ.ராமசாமி எழுத்துகள்

தமிழ் ஆய்வு, இயல் என்னும் சொல்லை இடையில் இணைத்துக்கொண்டு தமிழியல் ஆய்வு என்னும் சொற்சேர்க்கை செய்ய நினைக்கும்போது அதன் தளங்கள் பலதரப்பட்டனவாக, அதன் நிலைகள் பலபரப்புகளில் விரிவனவாக ஆகின்றன. தமிழ் பற்றிப் பேசும் ஒரு நிறுவனம் எப்போது தனது பேச்சுகளை விரிக்க நினைக்கின்றதோ, அப்போது அந்நிறுவனச் சொல்லாடல்கள் தமிழ்ச் சொல்லாடல்களாக இல்லாமல் தமிழியல் சொல்லாடல்களாக மாறுகின்றன.

திருநெல்வேலி என்றால் “அல்வா” என்பது நீண்டகால அடையாளம். ஆனால் “சாமி” திரைப்படம் “கலவரம்” என்பதாக அதன் அடையாளத்தை மாற்றிவிடத் தீா்மானித்து நிகழ்வுகளை முன்மொழிந்துள்ளது. இதனைத் திருநெல்வேலியின் மனிதா்கள் எப்படி எதிர்கொள்கிறார்கள்? இந்தக் கேள்விக்குப் பின்னால் என்னவிதமான எதிர்பார்ப்பு இருக்கிறது என்பது எனக்குப் புரியவில்லை. அதனைப் புரிந்து கொண்டு நான் விளக்கினாலும் கூட அது எனது ஒருவனின் நினைப்புத்தானே தவிர, ஒட்டு மொத்தத் திருநெல்வேலியின் நினைப்பாக இருந்துவிடும் வாய்ப்பு மிகவும் குறைவுதான். ஆனால் ஒன்றை மட்டும் என்னால் உறுதியாகக் கூற முடியும். இதற்கு முன்பு விக்ரம் நடித்து வெற்றிக் கொடி நாட்டிய “ஜெமினி,தூள்” போன்ற படங்களை எவ்வாறு எதிர்கொண்டு அமோக ஆதரவு தந்தார்களோ அது போலவேதான் எதிர்கொள்கிறார்கள். இன்னும் சொல்வதானால், தமிழ்நாட்டின் பிற நகரங்களில்- மதுரை, திருச்சி, சேலம், கோவை, சென்னை- என வாழ்பவா்களின் எதிர்கொள்ளலுக்கும், திருநெல்வேலியின் மனிதா்களின் எதிர்கொள்ளலுக்கும் பெரிய அளவு வேறுபாடு இருக்க வாய்ப்பு இல்லை என்றே தோன்றுகிறது.

என்னைத் தீவிரமான விளையாட்டுக்காரன் என நினைத்துக்கொள்ளவில்லை என்றாலும் விளையாட்டு விரும்பி என்றே நம்புகிறவன்.சொந்த ஊரில் கபடி அணி உருவாக்கி உசிலம்பட்டி வட்டத்திலிருந்து அடுத்த வட்டமான தேனிக்குச் சென்று திரும்பியதுண்டு. பள்ளியில் விளையாண்ட விளையாட்டுகள் கால்பந்தும் கிரிக்கெட்டும்.

பெண்ணெழுத்தின் நிகழ்வெளிகளில் முதன்மையானது குடும்பவெளி. பாலினம் சார்ந்த ஒடுக்குமுறை நிலவும் நுண் அமைப்பாக இருப்பது குடும்பவெளிதான் என்ற அடிப்படையில் குடும்ப அமைப்பே தொடர்ந்து விவாதப்பொருளாகப் பெண்களால் முன்னெடுக்கப்படுகின்றன. குடும்ப வெளிக்குள் பெண் x ஆண் என்ற பாலின முரண்பாட்டைக் கட்டமைத்து எதிர்நிலைச் சொல்லாடல்களால் ஆணின் இருப்பும் இயக்கமும் பெண்ணை இரண்டாவதாக உணரச்செய்கிறது என்ற முடிவை நோக்கி நகர்த்திச் செல்வது எளிது என்பதால் கூடக் குடும்பவெளியைக் கதைப்பரப்பாகத் தெரிவுசெய்வது முதன்மை பெற்றிருக்கலாம். 

பிரித்துப்பிரித்து விளையாடுவது நவீனத்துவத்தின் மூன்றாவது விதி. முதல் இரண்டு விதிகள் என்னென்ன என்று கேட்கவேண்டாம். அவைபற்றி இங்கே எழுதப் போவதில்லை. எழுதவேண்டுமென்ற கட்டாயமுமில்லை. ‘நவீன’ என்ற முன்னொட்டோடு இயங்கத் தொடங்கிய தமிழ்க் கலை. இலக்கியச் செயல்பாடுகள் தொடர்ச்சியாகப் பிரிந்து கொண்டே இருக்கின்றன. ஆனால் அந்த விளையாட்டிலிருந்து அரங்கவியல் மட்டும் தப்பித்துவிடும் எத்தணத்தோடு தொடர்ந்து முயற்சித்துக் கொண்டே இருக்கிறது. நவீன நாடகம் பலமாகத் தேய்ந்தும் கொஞ்சமாகத் தீவிரப்பட்டும் தொடர்கின்றது. இந்நிலை தமிழின் பலமோ.. பலவீனமோ அல்ல. அரங்கவியலின் பலமும் பலவீனமும்.

நவீன அரங்கியலின் பயணங்களைப் பற்றி யோசித்துக் கொண்டிருந்தபோது தமிழில் நாடகக் கலையைக் கற்பிப்பதற்கான அடிப்படையான நூல்கள் இல்லை என்ற உண்மையும் வந்துபோனது. தமிழை இயல், இசை, நாடகம் எனப் பிரித்துப் பேசும் நாம் அவற்றை முறையாக க்கற்றுக்கொள்ளத் தேவையான அடிப்படை நூல்களை உருவாக்கியிருக்கிறோமா என்ற கேள்வியும் எழாமல் இல்லை. தொல்காப்பியம் போன்றதொரு இயல் தமிழ் வரைவிலக்கண நூலை அதன் அர்த்தத் தளங்களில் கற்பிக்காமல் கைவிட்ட பெருமையுடையது தமிழ்க் கல்வியுலகம். இசைத்தமிழுக்கும் நாடகத்தமிழுக்கும் அப்படியான நூல்கள் தேவை என்பதைக் கூட உணர்த்தமுடியவில்லை. 

நிகழ்காலத்தில் பெண்ணியம் என்னும் கலைச்சொல் முழுமையான அரசியல் கலைச்சொல்லாக மாறிவிட்டது. இப்படியொரு அரசியல் கலைச்சொல்லை உருவாக்கித் தங்களின் விடுதலை அரசியலைப் பேசுவதற்குப் பெண்ணிய இயக்கங்கள் கடந்து வந்த நடைமுறைத் தடைகளும் கருத்தியல் முரண்பாடுகளும் பற்பல. மனிதத் தன்னிலையின் அடையாளமாக- பரிமாணங்களாகச் சொல்லப்படும் உடலியல், சமூகவியல், உளவியல் கூறுகள் ஒவ்வொன்றிலும் முன்வைக்கப்பட்ட விவாதங்களை வென்றே பெண்கள் கடந்து வந்துள்ளார்கள். உலகிலுள்ள எல்லாப் பெண்களும் அப்படிக் கடந்துவந்துவிட்டார்கள் என்று தடாலடியாக ஒருவர் மறுக்கலாம். ஆனால் பெண்களால் முடியாத பரப்புகள் இருக்கின்றன எனச் சொல்லப்பட்ட ஒவ்வொன்றிலும் தங்களை அடையாளப்படுத்திக் கொண்ட முன்மாதிரிப் பெண்களை உலகம் பரவலாகக் கண்டுவிட்டது.