அ.ராமசாமி எழுத்துகள்

ரீடர்-  A Reader- என்பதை ஓரளவு உள்வாங்கிக் கொண்டு தமிழில் எழுத்தாளர்களுக்கான படைப்புலகங்கள் என்ற பொருண்மையில் கலைஞன் பதிப்பகம் 5 நூல்களை வெளியிட்டது. 2000 இல் வெளிவந்த அவ்வந்து நூல்களும் அந்தந்த எழுத்தாளர்களின்/ எழுத்துகளின் மீது பற்றுக் கொண்ட அல்லது விமரிசனப்பார்வை கொண்டவர்களால் தொகுக்கப்பெற்றன. சுந்தரராமசாமி படைப்புலகம் -ராஜமார்த்தாண்டன் கி.ராஜநாராயணன் படைப்புலகம் - பிரேம் :  ரமேஷ் லா.ச.ராமாமிருதம் படைப்புலகம் -அபி அசோகமித்திரன் படைப்புலகம் - ஞாநி ஜெயகாந்தன் படைப்புலகம் -டாக்டர் கே எஸ் சுப்பிரமணியன்

  நேர்க்காட்சிகளாகவும், கற்பனையாகவும் காட்சிச்சித்திரங்களை வரைபவர்கள் மென்வண்ணங்களால் தீட்டும்போது வெளிப்படுவது வரையப்படும் ஓவியக்காட்சிகளின் மென்மையியல் மட்டுமல்ல; வரையும் ஓவியரின் மென்மைக்கலையியலும் அழகியலும் தான்.

இலக்கியவரலாறும் நாட்டுவரலாறும்            தமிழ் இலக்கியங்களின் வரலாறு நீண்ட மரபு கொண்டது . அதன் வரலாற்றை எழுதியவர்களும் பல்வேறு விதமாக வரலாற்றை எழுதிக் காட்டியிருக்கிறார்கள்.   கருத்தியல் வரலாறும் இலக்கியவரலாறும் நகர்ந்த விதத்தைக் கலாநிதி ஆ.வேலுப் பிள்ளையின் தமிழ் இலக்கியத்தில் காலமும் கருத்தும் முன்வைத்துள்ளது. கால அடிப்படையில் இலக்கிய வரலாற்றை எழுத வேண்டுமென நினைத்த அறிஞர் மு. அருணாசலம் நூற்றாண்டுகள் அடிப்படையில் இலக்கியவரலாற்றைத் தொகுத்துத் தந்தார். கி.பி. 9 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 13 ஆம் நூற்றாண்டுவரை எழுதப்பெற்ற அவரது இலக்கியவரலாற்று நூல்களில் முதன்மையான கவிகளின் காலத்தை அறுதியிட்டதோடு ஒவ்வொருவரின் பங்களிப்புகளையும், அவற்றின் சிறப்புத்தன்மைகளையும் எடுத்துக்காட்டி விளக்கியுள்ளார். 

மாணவப்பருவம் தொடங்கி வாசித்துக்கொண்டிருந்த எக்ஸ்பிரஸ் குழுமத்தின் தினசரி தினமணி. ஆங்கிலத் தினசரியாக இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் எனது வாசிப்பில் இருந்தது. இந்துக் குழுமத்தின் ஆங்கிலத் தினசரியைப் பெரிதும் வாசித்ததில்லை. இவ்விரு தினசரிகளிலும் நண்பர்கள் சிலர் - சிகாமணி, ராஜமார்த்தாண்டன், எஸ்.விசுவநாதன் - ஆசிரியர் குழுவில் இருந்தனர். முதுகலையில் விருப்பப்பாடமாக இதழியலைத் தெரிவுசெய்திருந்ததால் இருவாரப் பயிற்சிக்காகவும் தினமணிக்குச் சென்றதுண்டு.

” சொந்தசாதிகளுக்கெதிரானவர்களாகத் திரண்டு வருக ” இந்தச் சொற்கோவையை ஓர் உரையில் முன்வைத்தவர் நிறப்பிரிகையின் ஆசிரியர்களில் ஒருவராக இருந்த நண்பர் ரவிக்குமார். புதுச்சேரியில் இருந்த காலத்தில் அச்சொற்கோவை எனது நம்பிக்கையொன்றின் மீது அதிர்வுகளை உருவாக்கிய ஒன்று.

குழந்தமையைத் தொலைத்தல் என்பது ஒவ்வொருவருக்கும் தவிர்க்க முடியாதது. ஆனால் கிராமியம் சார்ந்த வாழ்க்கைக்குள் இருந்திருக்கலாம்; அதன் மூலம் குழந்தையாக இருந்தபோது விளையாண்ட விளையாட்டுப் பொருள்களோடு உறவாடிக் கழித்திருக்கலாம். அந்த விளையாட்டுகளைத் தொடர்ந்திருக்கலாம் என நினைப்பது நிறைவேறக் கூடிய ஒன்றுதான். அதே நேரத்தில் அந்த நினைப்பு ஒருவிதக் கற்பனாவாதமும் தான்.

சொற்களும் வகைகளும். ஒரு மொழியை வளப்படுத்துவதற்கு மொழிபெயர்ப்புகள் தேவை. இச்சொல்லுக்கே மொழிபெயர்ப்பு, மொழிமாற்றம், மொழி ஆக்கம் எனச் சில சொற்கள் வழக்கில் இருக்கின்றன. மொழிபெயர்ப்பை விவாதிக்க வேண்டுமானால் திரும்பவும் இலக்கணத்திற்குள் செல்ல வேண்டும். சொற்களின் வகைகள் பற்றி விவாதிக்கவேண்டும். மொழிமாற்றம் செய்ய என்னவெல்லாம் செய்யலாம் என்பதற்கு இலக்கணம் சொல்லப்பட்டுள்ளதை விளங்கிக் கொள்ளவேண்டும். அதுமட்டுமே போதாது என்ற நிலையில் கூடுதலாகச் சிந்திக்கலாம் தமிழின் முதல் இலக்கண நூலான தொல்காப்பியம், சொற்களை வகைப்படுத்தும் பகுதியில் தமிழில் உள்ள சொற்களை இயற்சொல், வடசொல், திசைச்சொல், திரிசொல் என நான்காகவும், பெயர்ச்சொல், வினைச்சொல், இடைச்சொல், உரிச்சொல் என நான்காகவும் வெவ்வேறு இடங்களில் பேசுகிறது. முதல் நான்கில் இயற்சொல்லையும் திரிசொல்லையும் மாற்ற வேண்டிய தேவையில்லை. அவை தமிழின் வேர்களைக் கொண்டவை. ஆனால் வடசொல்லும் திசைச்சொல்லும் தமிழ் வேர்கள் கொண்டவை அல்ல. அதனால் அதனை ஏற்காமல் தமிழ்ப்படுத்த வேண்டும் என நினைக்கிறோம். அந்தக் காலத்தில் தமிழுக்குள் வந்தவை வடசொற்கள் மட்டுமே. சம்ஸ்க்ருத வேர்கள் கொண்ட வடசொற்