நல்ல சினிமாவும் கெட்ட சினிமாவும்

ஒரு சினிமாவின் உரிப்பொருளும் - பேசுபொருளும் - அதன் வழியாக உருவாக்கிக் கடத்தப்படும் உணர்வும், அது உண்டாக்கும் அறம்சார் விவாதங்களுமே நல்ல சினிமாவின் அடையாளமாகக் கருதப்படுகிறது. சினிமாவைப் பற்றிய இந்தப் பார்வை பொதுவாகக் கலை இலக்கியப்பார்வையாகவும் இருக்கிறது. அதைத் தாண்டி ஒரு சினிமா உருவாக்கத்தின் நுட்பங்களும் பொருத்தப்பாடுகளும்கூட நல்ல/ கெட்ட அடையாளத்தோடு பேசுவதற்கான ஒன்றுதான். அண்மையில் பார்த்த ஒன்றை நல்ல படம் என்கிறேன்; இன்னொன்றைக் கெட்ட படம் என்கிறேன். இப்படிப்பேசுவதும் விமரிசனக்கலையின் வேலைதான்

ரைபிள் கிளப் -காட்சித்திளைப்பு

மலையாளத்திரைப்பட உலகில் தேர்ந்த நடிகர்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்கள் நடிப்பதற்குச் சவாலான பாத்திரங்கள் கொண்ட சினிமாவை உருவாக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்தைத் திரும்பத்திரும்ப உறுதி செய்கிறார்கள் மலையாள சினிமா இயக்குநர்கள். ரைபிள் கிளப் என்ற பெயரில் ஒரு மர்மப் படத்தைக் கொஞ்சம் அங்கதச்சுவையோடு தருவதுதான் முதன்மை நோக்கம். ஆனால் அதற்குக் கேரளத்தின் இடம் சார்ந்த பின்னணியைத் தருவதின் மூலம் மலையாளப் படமாக மாற்றியிருக்கிறார் இயக்குநரும் தயாரிப்பாளருமான ஆஷிக் அபு.

 
திலேஷ் போத்தன், அனுராக் காஷ்யப், வாணி விஷ்வநாத், தர்ஷனா, சுரபி லக்ஷ்மி உன்னிமாயா பிரசாத், வினீத்குமார், சுரேஷ்கிருஷ்ணா, விஜயராகவன்,
விஷ்ணு அகஸ்தியா, ராம்ஷன் முகம்மது எனப் பெரும்பட்டாளமே நடித்துள்ள படத்தில் நாயகப் பாத்திரம் என்று எதனையும் சொல்லிவிட முடியாது. ஆனால் அனுராக் காஷ்யப் தான் முதன்மை வில்லன.

அடாவடித்தனமாகத் தனது காமத்தைச் சொல்லும் மகனின் மரணத்திற்குப் பலிவாங்கப் புறப்படும் காஷ்யப்பின் வன்முறை ஆட்டத்தைக் குறிப்பான ஓரிடத்தில் குவிப்பதின் மூலம் படம் கேரளத்தின் முதன்மையான வயநாடு காட்டுப்பகுதியைப் படப்பிடிப்புப் பகுதியாக ஆக்கியிருக்கிறது. அந்தக் காட்டுப்பகுதியில் இருக்கும் பழைய பங்களா ஒன்றை - துப்பாக்கி சுடும் பயிற்சிக்கூடமாகத் திகழும் ஒன்றை நிகழிடமாக ஆக்கிக் கதை பின்னப்பட்டுள்ளது. அந்தப் பங்களா தனியார் ஒருவரிடம் இருக்கிறது என்ற தகவலோடு திப்புசுல்தானிடமிருந்து, பிரிட்டிஷாரிடம் போனது, பின்னர் ஒரு கிறித்தவக்குடும்பத்திடம் வந்தது எனக் கதையின் பின்னணி உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. அதனால் மொத்தப்படமும் வன்முறை - மர்மம் என்ற வகைப்பாட்டிலிருந்து ஒரு வெளிசார் வரலாற்றுப் படம்போல மாறிவிடுகிறது. இந்த மாற்றமும் வேட்டையின் சாகசமும், திகிலும் சேர்ந்து பார்க்கத்தக்க படமாக மாற்றிவிடுகிறது. இந்த மாற்றம்தான் பார்வையாளர்களுக்குக் கிடைக்கும் காட்சி இன்பம். உணர்ச்சித்திளைப்பு.

சொர்க்கவாசலில் ஷோபாசக்தி

எழுத்தாளர் ஷோபாசக்தி நடித்த படம் என்பதற்காகச் சொர்க்கவாசல் பார்த்தேன். வன்முறையோடும் குற்றப்பின்னணிகளோடும் கூடிய மனிதர்களின் இடம் சிறை என்ற எண்ணத்தில் எடுக்கப்பட்டுள்ள சொர்க்கவாசலின் நிகழ்வுக்களங்களின் 80% சிறைச்சாலையாகவே இருக்கிறது. சிறைச்சாலைக்கு வெளியே நடக்கும் நிகழ்வுகளும் கூடச் சிறைக்கு உள்ளே நடக்கும் எண்ணத்தைத் தூண்டுவனவாக இருக்கின்றன. ஒரு படத்தின் மொத்த நீளத்திலும் வன்முறையும் குற்றமனமுமே நிறைந்திருக்கும் என்றால் பார்வையாளர்களின் மனம் தீர்மானமாக விலகிப்போய்விடும் என்பதைப் படத்தின் இயக்குநர்கள் புரிந்துகொள்ளவில்லை. சிறைக்குள் இருக்கும் மூன்று பெருந்தலைகளில் ஒருவராகச் சீலன் என்ற பாத்திரம் -ஷோபா சக்தி ஏற்ற பாத்திரம் இருக்கிறது. வன்முறையை விரும்பாத ஒருவராகக் காட்டப்படும் அந்தப் பாத்திரம் சிறைக்குள் வந்த காரணம் எதுவும் சொல்லப்படவில்லை. சிலோன்காரர் என்ற தகவல் மட்டுமே உள்ளது. அவருக்கு மட்டுமல்லாமல் மற்ற இரண்டு பெருந்தலைகள் சிகா( செல்வராகவன்) இஸ்மாயில் ஆகியோருக்கும் வெளியுலக வாழ்வுப்பின்னணி விரிவாக இல்லை. சட்டத்துக்குப் புறம்பான குற்றப்பின்னணி கொண்ட தாதாக்கள் என்ற அளவில் தான் குறிப்புகள் உள்ளன.

நாயகப்பாத்திரமான பார்த்தி (பாலாஜி .ஆர்.ஜே)க்கு ஏன் ஜெயிலுக்குள் வருகிறார் என்ற விரிவான தகவல்கள் உள்ளன. குற்றப்பின்னணியில்லாத அவர் சிறை நிர்வாகத்தின் ஆடுபுலி ஆட்டத்தில் பகடைக்காயாக மாற்றப்படுகிறார். ஒரு விசாரணைக்கமிஷனின் விசாரணைக்கான சாட்சிகளை விசாரித்தல் என்ற சொல்முறை வழியாக நகர்த்தப்பட்டுள்ள படம் ஒரே மாதிரியான உணர்வுக்கலவையால் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. வெகுமக்களைப் பார்வையாளர்களாக நினைத்து எடுக்கும் வணிகப்படத்தின் சூத்திரத்திற்குள் மென்மையான உணர்வுகளுக்கும் இடமுண்டு என்பதை இயக்குநர் உணரவில்லை . நேரடியாகக் கதையோடு தொடர்பு இல்லையென்ற போதிலும், பார்வையாளர்களை விலக்கிக் கொண்டுவந்து ஒரு தளர்வான மனநிலையில் நிறுத்திவைத்துச் சிந்திக்க வாய்ப்பளிக்கும் விதமாகக் காட்சிகள் இடம்பெறவேண்டும். அதை உணர்ந்த இயக்குநர்கள் படத்தின் போக்கில் நேரடியாகத் தொடர்பில்லாத நகைச்சுவைப் பாதையொன்றை உருவாக்கி நகைச்சுவை நடிகர்களை நடிக்கச் செய்கிறார்கள். அந்தத் தனிப்பாதையை ஏதாவதொரு காட்சியில் மையக் கதையோட்டத்தோடு இணைக்கிறார்கள். சொர்க்கவாசலில் அதுவும் செய்யப்படவில்லை. படத்திற்கு நல்லவிதமான உணர்வுக்கலவைகளை உருவாக்கும் விதமாக இசைக்கோர்வைகளும் அமையவில்லை. பாடல் காட்சிகளும் கவனிக்கத்தக்கதாக இல்லை.

 
வெகுமக்கள் ரசனைக்கான கூறுகளைத் தவறவிட்ட சொர்க்கவாசலில் சில வசனங்கள் சிறப்பாக உள்ளன. ஆனால் அதனைப் பேசும் சூழலும் பாத்திரவார்ப்புகளும் பொருத்தமாக இல்லை.