அ.ராமசாமி எழுத்துகள்

  ஆர்வமூட்டும் தொடக்கமொன்றைக் கதை கொண்டிருக்க வேண்டும்' என்ற இலக்கணப்படியான மரபான தொடக்கம்தான். 'கதவு தட்டப்படுவதான உணர்வு. ஆனால் யார் தட்டியது என்று தெரியவில்லை'  என்பது போன்ற திகில் தன்மையை ஆரம்பமாகக் கொண்ட கதை உமா மகேஸ்வரியின் குளவி.(காலச்சுவடு, 200/ஆகஸ்டு, 2016) ஒற்றை நிகழ்வைக் கொண்டதாக - கதைக்குள் இருக்கும் நடுத்தர வயதுப் பெண்ணின் செயல்பாடுகளை மட்டுமே விவரிப்பதாக இருந்த கதைக்குள் வேலைக்காரப் பெண்ணொருத்தியோடு நடத்தும் அந்த ஒரேயொரு கூற்று அவளைப்பற்றிய இன்னொரு பரிமாணத்தை உருவாக்குகிறது.

அமீர்கானின் “ தங்கல்/ யுத்தம்” பார்த்தவுடன் சில மாதங்களுக்கு முன்பு பார்த்த “எம்.எஸ்.தோனி”யும் அதற்குச் சில மாதங்களுக்கு முன்பு பார்த்த ”இறுதிச்சுற்று”ம் நினைவுக்கு வந்தன.

தனது முதல் படம் “அழகி” கவனிக்கப்பெற்றதும் வணிக வெற்றி அடைந்ததும் தங்கா்பச்சானின் பொறுப்பைக் கூடுதலாக்கிவிட்டன. உணரப்பட்ட பொறுப்பு; இரண்டாவது படமாக – சொல்ல மறந்த கதையாக வெளிவந்துள்ளது. அதே பாணியில், அதே வைராக்கியங்களுடன், அதே அளவு புத்தசாலித்தனத்துடன். அவா் பிறந்த மணிமுத்தா நதிதீரமும், அதன் செக்கச் சிவந்த மண், அங்கே மிதிபடும் பலாப்பழம், அசையும் முந்திரிக்கொல்லை, தோட்ட விவசாயம், அதில் உழலும் விவசாயிகள், கூலிகள், விவசாயத்தோடு வியாபாரத்தையும் அறிந்த சிறு குழுவினா், இவா்களுக்கிடையே வாழ விரும்பினாலும் வெளியேற வேண்டிய கட்டாயத்திலிருக்கும் படித்த இளைஞன் எனத் தன் கதையைத் தெரிவுசெய்து கொண்டுள்ளார் தங்கர்பச்சான்.

மாயைகள் : ஒன்று இன்னொன்றாய் நிலவெளிப்பயணம் விளையாட்டை எழுதும் மொழி விளையாட்டு நன்றி கல்யாண்ஜிக்கு பாராட்டுகள் ஜோதிக்கு மாயைகள் : ஒன்று இன்னொன்றாய்

அம்மாவின் பெயர் என்ன என்பதே வெகுகாலத்துக்குத் தெரியாது. எனக்கு அம்மாவுக்கு என்ன பெயர் இருக்க முடியும்? அம்மா என்பதைத் தவிர. ‘வாட் இஸ் யுவர் ஃபாதர் நேம்? என்ற கேள்விகளினால் அப்பாவுக்குப் பெயர் உண்டு என்பது நன்றாகவே தெரிந்து இருந்தது. அம்மாவைப் பற்றியும் கேட்டிருப்பார்கள். ஆனால் அடிக்கடி கேட்டு நினைவில் பதியவைத்து இருக்க மாட்டார்கள் என்றே தோன்றுகிறது.